Gevarenwinkel #22 Blues & Roots Festival (2) Varenwinkel (22-08-19) reporter & photo credits: Freddie info organisatie: Gevarenwinkel info bands: Alain Pire Experience (B) - CC Jerome (NL) - Jon Cleary & The Monster Gentlemen (US) info bands: Georgina Peach & The Savoys (NL) - DeWolff (NL) © Rootsville 2019

"Vrijdagavond" is niet enkel die hit van Mieke, Micha Marah, Dennie Christian en Freddy Breck maar ook de officële start van "Gevarenwinkel". Vanavond vijf bands op de affiche al kunnen we misschien ook stellen van vier want met "de" Jerome weet je nooit. De aftrap wordt gegeven door onze Waalse vrienden van de "Alain Pire Expierence", en daarvoor heeft de Ronnie eens met de ellebogen gewerkt. Niet diene van de Ronnies en hun wereldhit "Beestjes" uit 1967 maar een doorwinterde inwoner en ook lid van de working crew hier in en op Varenwinkel. Daarna is het de beurt aan "CC Jerome" al zal die ongetwijfeld ook te zien zijn bij Georgina Peach. Recht uit New Orleans komt niemand minder dan "Jon Cleary" die de nodige NOLA ambiance er wel zal weten in te brengen. Vervolgens een knappe dosis ol'school Rhythm & Blues met Georgina Peach & The Savoys en...'de' Jerome, en om af te sluiten met hun landgenoten van "DeWolff".

Als er nu enkel doorwinterde fans hier in Varenwinkel zijn van deze "Alain Pire Experience" komen we zonder meer uit bij de spitbroeders Ron en Vic. Met regelmaat trokken beiden de taalgrens over om dit trio aan het werk te gaan zien, dit en de Luikse balletjes bracht Alain en zijn volgelingen ook tot in de voorstad Herselt. Op 13 december zakten we dus zo ook af richting "Pallieter Café" van den Hans waar Alain, drummer Marcus Meymare en bassist René Stock ons kwamen te verrassen met een dosis onvervalste sixties rock met een psychedelisch kantje. Eerder dit jaar bracht Alain Pire nog hun nieuwste album "Apex" uit.

Volledig in de flow van Woodstock komen ook Alain Pire en zijn Experience af met Hendrixiaanse toestanden. Opener op deze vooravond is tevens ook de opener van hun nieuwe album en met "I Saw The Light Today" konden vele snuiven van de nostalgische en psychedelische sixties. "Lazy" komt dan uit een vorig album maar met "Never Go Your Way" zitten we terug aan het nieuwere werk. Meteen al een stevige opener op vrijdag. "Number One" is hun laatste wapenfeit hier vanavond en zo voelen ze ook aan. Niet enkel fans uit Wallonië voor deze "Alain Pire Experience" maar ook bij die van Varenwinkel.

De volgende op de affiche is "CC Jerome" en daarvoor moeten e naar de kleine tent. Met Jerome van Gasteren weet je het niet op voorhand met welke bezetting hij er zit aan te komen. Van de "Jetsetters" horen we nog weining en misschien was dit aantreden wel een "package deal" met Georgina "Peach". Zonder twijfel zal rock 'n roll nu wel de plak gaan zwaaien. Plots duiken er twee landgenoten van ons op in de bezetting met aan de drums de Bettes aka Robert Theys en zijn kompaan van bij de Catsmokes, bassist de Jakke. Van CC Jerome was nog geen nieuws dus begonnen ze er maar aan zonder hem.

Gelukkig was de toetsenist bij de pinken en zette hij met nummers als "Red Hot Mama" en I'm Ready" de tent in beweging. Plots helemaal uit het niets was daar dan toch CC Jerome en kon het feestje verder gaan met een rock 'n roll gevoel bij nummers als "Little Sister" de all time klassieker van "The Blasters"... Marie Marie. "So Long Baby Goodbye" als aflsuiter gaat er uiteraard vlotjes in.

We keken er al naar uit, naar "Jon Cleary & The Monster Gentlemen". Vorig jaar was hij nog ook nog in het land en in 2017 tekende hij nog present op "Blues Peer". NOLA gaat er altijd wel in en dus ook deze Jon Cleary die vorig jaar nog dik kwam te scoren met het album "Dyna-Mite". So without further ADO we give you straight from the "Big Easy", Jon Cleary & The Monster Gentlemen.

Met de titeltrack "Dynamite" uit zijn recenste album stak hij meteen het vuur aan de lont en waren we klaar voor een funky NOLA party van het hoogste niveau. Het werd een fesstje waarbij iedereen zich in het French Quarter voelde. Nummers als "So Damn Good" en "Go Go Juice" waren de aanloop naar een waanzinnige set. Alles werd uit de kast gehaald door Jon Cleary en zo belanden de ex-Bordeline go go girls in een roes van extase. Nog straffer werd het toen Jon van achter de keyboards vandaan kwam en met zijn gitaar in aanslag bijna de ganse tent in een delrium bracht. "Boneyard" en "21ste Century" maakten ook dat hij ruim over tijd afsloot...but who cares!

Georgina Peach kwam ik vorig jaar al te bewonderen op "Sjock", toen nog als "Georgina Peach & The Originators". Amper een jaartje later noemen ze zich "Georgina Peach & The Savoys", het kan snel gaan in de showbizz want Georgina maakte het op korte tijd van barmeid tot opkomende diva. Het positieve is dat ze ook dit jaar hun debuutalbum "I'm On My Way" op de markt brachten, een mix van soul, rhythm & blues en gospel.

Een hele omschakeling van het muzikale landschap van deze "Georgina Peach & The Savoys" en een hele boterham voor een leek om nu uit te gaan maken van wie is wie. Wat wel nog stevig stond was die heerlijke rhythm 'n blues, dit in een souljasje gestoken. Na nummers als "I Know" zoals we dit kennen uit de popcorn periode van Betty Everett en de soulfloorfiller "What A Man" dat door Lynda Lyndell in 1968 de charts werd ingezongen en later ook een dikke hit werd in 1993 voor "Salt 'n Pepper" kwamen we al vlug uit bij de valkuil "I'd Rather Go Blind" van Etta James. Met "Perfidia" kregen we een dosis Carribean sound te verwerken en bevonden we ons volledig in verlof modus. Heerlijk om naar te luisteren, dat wel. "Money" werd een van de laatste statements hier op het kleinere podium en rest er nu nog de vraag of Jerome nog tijdig thuis zal komen.

Het mag al wel een statement zijn dat de Bruno fan is van stevige Southern Rock want morgen krijgen we weerom "Robert Jon & The Wreck". Vanavond is de afsluiter niemand minder dan "DeWolff". We kwamen met deze "DeWolff" al kennis te maken in het eerste decennium van deze eeuw. Nu zijn de toenmalige youngster al ruime tijd volgroeid en een goed geoliede machine. Hun album "Live & Outta Sight II" als opvolger van hun vorig jaar uitgebrachte "Thrust' ligt nu al een paar maand in de rekken en doet het zeer goed. De band bestaat uit de broertjes Pablo en Luka van de Poel en met aan de Hammond Robin Piso. Oordopjes bij de hand en ready to rock!

Bij de eerste tonen van "Nothings Changing" waren het wel degelijk een ander soort muziekliefhebbers die de eerste plaatsjes hadden ingenomen. Mijn herrineringen gingen terug van toen ze nog jonge knaapjes waren en eerlijk in verhouding met de doorsnee bezoeker hier bleven ze nu ook nog youngsters. Sterke performance met soms ook wel een duidelijke knipoog naar de rock zoals we die vroeger ook nog kenden. Nummers als "Sugar Moon" en "Share To Ride" werd met het allerluidste gemak meegerbruld en zo zagen we dat deze "Dewolff" hier fans hebben in alle leeftijdscategrieën.

Met "Deciet and Who" liep hun geslaagde aantreden hier ten einde en waren sommigen al richting 'T Schuurke" getrokken voor een party met "Sudden Lee". Anderen kozen dan weer de veilige weg naar Tielt en omstreken, wij met de belbus richting Gijmel voor eenafter-party om duimen en vingers van af te likken. Tot morgen for those who are still standing...

DeWolff




Jon Cleary & The Monster Gentlemen

CC Jerome




Georgina Peach & The Savoys

Alain Pire Experience